Τι είναι το "Ινστιτούτο Γκουρτζίεφ Ελλάδος"

“
Ωστόσο, δεν μπορούμε να μετα -μορφώσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας... Χρειαζόμαστε βοήθεια... .Ένας δάσκαλος είναι απαραίτητος και βρίσκονται πολλοί που τραβούν την προσοχή μας...Η διδασκαλία του Γκουρτζίεφ δρα ταυτόχρονα σε όλες τις πλευρές της ψυχής, στον νου, τα συναισθήματα και το σώμα. Απορρίπτει την παθητικότητα που μπορεί να προέρχεται απο μία απλοική εξάρτηση απο τον δάσκαλο.”

Πητερ Μπρουκ -

“
Η Διδασκαλία του Γκουρτζίεφ είναι προφορική, επικαλείται τον άμεσο δεσμό δάσκαλου και μαθητή. Είναι μια διδασκαλία σε πολλαπλά επίπεδα, που παρουσιάζει παραδοσιακές ιδέες, αλλά όχι δογματικά, στο βαθμό που η εσωτερική εμπειρία υπερβαίνει τον ορθολογισμό. Προσαρμοσμένη σε κάθε περίπτωση, εκφράζεται επίσης και χωρίς λέξεις, τόσο μέσα στην κοινή σιωπή όσο και με τις σωματικές ασκήσεις...που μας δόθηκαν με το όνομα "κινήσεις".”

Μπρουνο Ντε Παναφιε -

“
Εκλιπαρώ τον εαυτό μου και τους αναγνώστες μου να μην συγχέουν την «κατανόηση» με την «πραγμάτωση» της αλήθειας και να μην φαντάζονται, εξ’ αιτίας της σφοδρότητας που συνήθως συνοδεύει την κατανόηση ορισμένων αληθειών, ότι τις κατέχουν κιόλας ή – ακόμα λιγότερο- ότι μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν. Το «Είναι» μας, το μόνο κομμάτι μας που μπορεί να κατέχει την αλήθεια, υστερεί σημαντικά σε σχέση με την κατανόηση μας.”

A. R. Orage -

“
Ο Γκουρτζίεφ μου έδωσε πολλές νέες ιδέες που δεν γνώριζα προηγουμένως, και έδωσε ένα σύστημα που δεν γνώριζα προηγουμένως. Σχετικά με σχολές είχα γνώσεις γιατί είχα ταξιδέψει για δέκα χρόνια αναζητώντας σχολές. Είχε ένα εκπληκτικό σύστημα και αρκετά πρωτότυπο. Κάποια τμήματα του συστήματος θα μπορούσαν να βρεθούν και αλλού, αλλά όχι συνδεδεμένα μεταξύ τους με την συνοχή που συναντάς σ’ αυτό το σύστημα.”

P. D. Ouspensky -

“
Ο Γκουρτζίεφ ήταν μια πραγματική απειλή. Μια απειλή για τον αυτοκαθησυχασμό μας, μια απειλή για την ελλιπή παρατήρηση του εαυτού μας, μια απειλή για το προκαθορισμένο ρεπερτόριο ρόλων μέσα από το οποίο ζούμε γενικά την ζωή μας. Αλλά την στιγμή που αυτή η απειλή εμφανιζόταν – σαν ένα χαντάκι που έπρεπε να διασχίσουμε, σαν ένα κατώφλι που έπρεπε να ξεπεράσουμε- από την παρουσία του και μόνο παίρναμε βοήθεια για να διασχίσουμε αυτό το κατώφλι.”

Michel de Salzmann -